Narodził się bóg - Bóg Imperator. Chwalcie Go! Siajnok! Witajcie na Złotej Ścieżce, gdzie każdy Wasz krok rozpatrywany będzie w szerokim kontekście dobra całego gatunku ludzkiego. Witajcie w świecie władanym niepodzielnie przez Boga Imperatora. Jego rządy trwają już 3500 lat, czy będą trwać wiecznie?
Od wydarzeń przedstawionych w "Dzieciach Diuny" minęło już trzydzieści pięć wieków. Czas ten dla możnych rodów, Galaktycznej Gildii, Zakonu Żeńskiego Bene Gesserit, mistrzów genetycznych przemian Tleilaxan oraz Ixian dostarczających najnowocześniejsze technologie dłuży się w nieskończoność. Rządy sprawuje Leto II Atryda zwany teraz Bogiem Imperatorem, a także Tyranem. Połączenie z piaskopływakami zaowocowało niezwykłą przemianą - Leto powoli zmienia się w czerwia pustyni. Kontroluje on cały zapas Przyprawy jaki został w Imperium, Diuna po terraformacji stała się zieloną i żyzną Rakis, czas spieczonych słońcem pustyń i przemierzających je czerwi minął. Również czas wojowniczych Frementów zakończył się, ich tradycja podtrzymywana jest jedynie przez Muzealnych Fremenów uważających się za ich spadkobierców, a będących w rzeczywistości jedynie cieniem dawnej potęgi tego niezwykłego plemienia. Stare Imperium zatrzymało się, panuje stagnacja i pokój wymuszony przez Boga Imperatora, tylko on dysponuje melanżem, tylko on ma prawo wydzielać go swoim poddanym, każda próba sprzeciwu karana jest bezwzględnie co nie oznacza, że na życie Leto II nie ma zamachów - próby obalenia władcy co jakiś czas mają miejsce. Nad życiem Boga czuwa armia złożona jedynie z kobiet - Mówiące-do-Ryb egzekwują wolę swojego pana, któremu oddają boską cześć. Duncan Idaho, ciągle powracający w formie kolejnych gholi jest ulubionym towarzyszem Tyrana, jego łącznikiem z przeszłością. W otoczeniu Imperatora jest także wierny Moneo, potomek Atrydów, majordomus i ojciec Siony. Wobec dziewczyny Leto ma poważne zamiary związane z jego planem eugenicznym, ze Złotą Ścieżką. Przebiegli Ixianie wysyłają na Rakis swojego nowego ambasadora - piękną Hwi Noree, dziewczyna szybko staje się faworytą Imperatora.
Frank Herbert przenosząc akcję Boga Imperatora Diuny o 3500 lat w przyszłość spowodował niemały ferment wśród czytelników. Spotkałem się z wieloma surowymi opiniami na ten temat, także sama powieść oceniana jest bardziej krytycznie niż inne części cyklu. I tutaj przyznam szczerze, że zupełnie tego nie rozumiem. Herbert skupił się na punktach zwrotnych w historii swojego uniwersum, każda z książek odnosi się właśnie do takich momentów, które zmieniały oblicze Starego Imperium, tak też jest w Bogu Imperatorze Diuny. Diuna uległa przemianie, także główny bohater zmienił się nie do poznania. Najciekawsze dla mnie było śledzenie rozmów Boga Imperatora z jego sługą, majordomem Moneo. To własnie w tych dialogach między bohaterami padają najważniejsze informacje. Równie istotne są fragmenty "Wykradzionych dzienników" - zapisów przemyśleń Leto II poruszających wiele kwestii, także bardzo osobistych. Książka jest niczym wielki wykład łączący filozofię, religię i politykę w jedną spójną całość składającą się na postrzeganie losów świata, a przede wszystkim człowieka. Wielowiekowe panowanie dla Leto II Atrydy to czas wielkiej nauki, niestety tak długie życie wypełnione jest cierpieniem zarówno fizycznym jak i psychicznym. Powieść przez to staje się swoistym studium samotności ludzi wielkich, geniuszy kierujących losami całych pokoleń. Bóg Imperator wydaje się być najbardziej samotną istotną w galaktyce, z jednej strony odpowiedzialną za życie miliardów istot, z drugiej niemogącym zapanować nad własnym losem, któremu poddaje się dopełniając swojego przeznaczenia.
Frank Herbert przenosząc akcję Boga Imperatora Diuny o 3500 lat w przyszłość spowodował niemały ferment wśród czytelników. Spotkałem się z wieloma surowymi opiniami na ten temat, także sama powieść oceniana jest bardziej krytycznie niż inne części cyklu. I tutaj przyznam szczerze, że zupełnie tego nie rozumiem. Herbert skupił się na punktach zwrotnych w historii swojego uniwersum, każda z książek odnosi się właśnie do takich momentów, które zmieniały oblicze Starego Imperium, tak też jest w Bogu Imperatorze Diuny. Diuna uległa przemianie, także główny bohater zmienił się nie do poznania. Najciekawsze dla mnie było śledzenie rozmów Boga Imperatora z jego sługą, majordomem Moneo. To własnie w tych dialogach między bohaterami padają najważniejsze informacje. Równie istotne są fragmenty "Wykradzionych dzienników" - zapisów przemyśleń Leto II poruszających wiele kwestii, także bardzo osobistych. Książka jest niczym wielki wykład łączący filozofię, religię i politykę w jedną spójną całość składającą się na postrzeganie losów świata, a przede wszystkim człowieka. Wielowiekowe panowanie dla Leto II Atrydy to czas wielkiej nauki, niestety tak długie życie wypełnione jest cierpieniem zarówno fizycznym jak i psychicznym. Powieść przez to staje się swoistym studium samotności ludzi wielkich, geniuszy kierujących losami całych pokoleń. Bóg Imperator wydaje się być najbardziej samotną istotną w galaktyce, z jednej strony odpowiedzialną za życie miliardów istot, z drugiej niemogącym zapanować nad własnym losem, któremu poddaje się dopełniając swojego przeznaczenia.
INFO
Autor: Frank Herbert
Tytuł: "Bóg Imperator Diuny"
Seria: Kroniki Diuny IV
Wyd.: Rebis, Poznań 2017
Il.str.: 496
Cena: 55,90 zł
Nie słyszałam o nie wcześniej.
OdpowiedzUsuń